تجربیات یک مادر جوان-قسمت دوم-تربیت اسلامی

به نام او

تربیت اسلامی بچه : چیزی که نگرانی اش کم کم داره به صورت جدی سراغم میاد و دلهره اش دست از سرم بر نمی داره

مادرم دوستی داره که سالهاست هلند زندگی می کنن. سالی یک بار توی تابستون به ایران میان برای تجدید دیدار اقوام. امسال ماه رمضان یک شب مادرم اونها رو افطار مهمون کرد. دختر بزرگشون پیش دانشگاهیه و یک پسر که چند سال کوچکتر. بچه ها هر دو اونجا به دنیا اومدن و حتی گاهی اوقات موقع حرف زدن اشتباهی هلندی صحبت می کنن.

این دو تا بچه اسم های جالبی دارن. بتول و عبد الله. از اون جالب تر تربیت خیلی خیلی هنرمندانه اونهاست. بعد از افطار بتول بلند شد رفت سجاده گرفت که نماز بخونه. و حتی به من هم گفت که شما نمیاین نماز بخونین؟

احترام به بزرگتر و دیگران که در حدی بود که من و بابای زهرا انگشت به دهن مونده بودیم. مادرشون اونجا کارشناسی ارشدش رو توی یک رشته ای در رابطه با ادیان شرق گرفته بود. سر شام داشت در مورد تفاوت اعتقادات شافعی ها و سلفی ها و چند تا فرقه دیگه صحبت می کرد که متاسفانه من به دلیل وجود عنصری به اسم زهرا زیاد نمی تونستم دقت کنم که اصل موضوع چیه. ولی دقت زیاد بتول به صحبت های مادرش و سوال هایی که اون وسط می پرسید و تایید هایی که می کرد خیلی زیاد توجه من رو جلب کرد.

زهرا توی اون مهمونی زیاد نذاشت من بتونم بشینم و با مادرشون صحبت کنم. این شد که موقع خداحافظی من به مادر بچه ها گفتم که میشه من یک بار به شما زنگ بزنم و در مورد تربیت دینی اونها توی یه مملکت غیر مسلمون صحبت کنم. اونجا بود که مادره یک آهی کشید و گفت با یه جلسه که نمیشه. یه سلسله جلسات خیلی فشرده می خواد!

درست در این لحظه بود که دل این مادر جوان لرزید. اینکه پس خیلی کاره. خیلی مطالعه میخواد. خیلی صبر میخواد. خیلی از خود گذشتگی میخواد. و من هیچ کدومو ندارم......