به نام او
سلام دختر مامان که دیگه خیلی قشنگ صحبت می کنه
روز 9 آذر شما موفق شدی اولین کلمه دو قسمتی رو با تلاش فراوون بگی. اون هم کلمه مامان بزرگ بود.
اول چند بار میگی مامان و همزمان فکر می کنی و بعد میگی بزگ (بزرگ)
وقتی زنگ زدم به مامان بزرگم و شما پشت تلفن بهش گفتی مامان بزرگ دیگه انگار دنیا رو بهش داده بودن.
از سخنوری های شما بگم که دیگه تقریبا اسم تموم چیز هایی رو که باهاشون سر و کار داری رو خیلی خوب میگی.
شکل های مربع و مثلث و دایره رو هم میشناسی.
تقریبا تمام اطرافیانت رو به اسم صدا می کنی. ولی هنوز خاله و عمو ها رو به عنوان پسوند به کار نمی بری. ترجیح میدی همون اسمشونو بگی. تنها یه عمه است که همون عمه باقی مونده و هنوز شما از اسمش برای صدا کردنش استفاده نکردی.
البته مامان همیشه به عنوان مترجم همراه شما باید در صحنه باشه وگرنه هیچکس نمی فهمه چی میگی!
بین چیز هایی هم که میشناسی به پروانه و ستاره علاقه بسیار شدیدی داری. از صبح که بیدار میشی تا بیکار میشی تتله (کنترل) رو میدی دست من و میگی پباده (پروانه!) ما هم باید 20 تا کانالو زیر و رو کنیم تا یه پروانه پیدا کنیم.
مثلا وقت اذان شبکه پویا، یه پروانه هی میاد رد میشه. دیگه عشق شما شده اذان شبکه پویا! هی میای میگی ادد (الله اکبر) پباده (پروانه)
به ستاره مخصوصا ستاره آرم پدیده شاندیز علاقه خیلی زیادی داری. بهت میگیم ستاره چی؟ میگی پدیده شادیز!
در زمینه تلاش شما برای گفتن جمله هم باید بگم که کلمه های کلیدی لازم برای فهموندن یه جمله رو به مخاطب خوب پیدا می کنی و میگی. مثلا امروز صبح لیوان آبت رو ریختی رو فرش. اومدی به من گفتی مامان آب ییت (ریخت) پش (فرش)
یا دیروز که دستت با شکلات نوچ شده بود و بردم برات شستم، گفتی دست شویایات (شکلات) تنیس (تمیز)
آهان راستی شعر تاب تاب عباسی هم میخونی! به این صورت که : آآآآتا عبوسی ، دونددا ددازی!
سوره حمد رو هم که برات میخونم با تقریب خوبی آخر آیه ها رو میگی و آخرشم خودتو حسابی تشویق می کنی
